Cliëntenraad Zuwe Hofpoort ziekenhuis vecht vijandige overname aan
De Cliëntenraad van Zuwe Hofpoort Woerden verzoekt de NZa om alsnog in te grijpen bij overname door Sint Antonius
De Kern:
De samenwerking tussen het Woerdense Zuwe Hofpoort ziekenhuis en het veel grotere Nieuwegeinse Sint Antonius ziekenhuis is een vijandige overname door de laatste geworden. Doel is vooral het vullen van de lege bedden van het Sint Antonius. Het belang van het Zuwe Hofpoort, en van de Woerdense regio als geheel zijn ondergeschikt gemaakt. De cliëntenraad van het Zuwe Hofpoort verzet zich hiertegen, en heeft de NZa gevraagd om alsnog in te grijpen.
Toelichting:
Voor patiënten van het Zuwe Hofpoort zijn de negatieve gevolgen van de vijandige overname enorm. Extra afstand, extra kosten, waarbij de bestaande korte lijnen tussen de huisartsen en de specialisten van het Zuwe Hofpoort worden doorgesneden. Dit terwijl het Zuwe Hofpoort ziekenhuis een uitstekend functionerend streekziekenhuis is, met toegang tot top-klinische zorg bij een reeks aan omliggende ziekenhuizen.
Dit wordt nu opgeofferd door alle klinische functies over te hevelen naar de vestiging in Nieuwegein en (vooral) naar de nieuwgebouwde Sint Antonius vestiging in Leidse Rijn. Het gaat daarbij om de
concurrentiepositie van het Sint Antonius ziekenhuis, en de wens van het Sint Antoniusziekenhuis om haar overcapaciteit in Leidsche rijn op te vullen met de patiënten van het Zuwe Hofpoort ziekenhuis. De belangen van het Zuwe Hofpoort en haar patiënten zijn ondergeschikt.
Er is daarbij naar overtuiging van de cliëntenraad nooit serieus gekeken naar de alternatieven voor sluiting van het Zuwe Hofpoort. De medezeggenschapsrechten van de cliëntenraad zijn daardoor geschonden. Het door de cliëntenraad ontwikkelde alternatieve scenario is daarbij te gemakkelijk opzij geschoven. Het voortbestaan van het Zuwe Hofpoort is namelijk geen kwestie van niet kunnen, maar van niet willen.
Gevolg is niet alleen een nodeloze verschraling van de zorg, maar ook een sociaal en economisch doemscenario. Het Zuwe Hofpoort is de grootste werkgever in de regio, essentieel voor het Middenen Kleinbedrijf, en houdt een hecht netwerk van vrijwilligers in stand. Dit alles wordt nu om verkeerde redenen opgeofferd. Dit is voor de cliëntenraad onverteerbaar, en dus komt hij in actie.
Voor een toelichting kunt u contact opnemen met:
Agnes ten Hoeve, email: agnestenhoeve@planet.nl, tel.: 06-15057590
Nadere opmerkingen:
De cliëntenraad vraagt zich af hoe het mogelijk is dat enkelen de belangen en zorgen van tienduizenden andere mensen gewoon kunnen negeren. Hoe is het mogelijk dat duizenden eerder verzamelde handtekeningen voor het behoud van het Zuwe Hofpoort geen enkel gewicht in de schaal leggen.
Hoe is het mogelijk dat de mensen die de belastingen en de premies betalen op geen enkele wijze invloed kunnen uitoefenen op deze beweging en hun vertegenwoordigers geen enkele rol van betekenis in een dergelijk proces kunnen spelen, maar op z’n best gebruikt worden als een excuus Truus. “We hebben ze toch geïnformeerd en ze hebben toch mogen zeggen wat ze er van vinden.”
De mensen in het voormalige verzorgingsgebied van het Zuwe Hofpoortziekenhuis mogen nu ook alle lasten en indirecte kosten van deze ontwikkeling voor hun rekening nemen. Zij moeten vanuit Nieuwkoop, Wilnis, Oudewater, Montfoort etc. maar een alternatief zoeken.
De fusiegolf in ziekenhuisland is inmiddels een bekend fenomeen dat graag afgeschilderd wordt als onontkoombaar – ook door het bestuur van het Zuwe Hofpoort. Ervaringen in andere maatschappelijke sectoren waar dit zich eerder voorgedaan heeft zijn echter bepaald niet geruststellend. Denk hierbij aan de bank- en verzekeringswereld, de verpleeghuiszorg, de
woningsector en het onderwijs.
Vanuit de leerstellingen van de economie bezien is de zorgmarkt geen vrije markt en al helemaal geen volkomen markt. Op zijn best is het een gereguleerde markt waarin de overheid, banken en verzekeraars de markt bepalen en de cliënt, koper op die markt, het nakijken heeft. Een element dat zich vervolgens nog eens extra wreekt is, dat niemand bij falen aanspreekbaar is.
NZa, ACM, banken, en verzekeraars wijzen naar elkaar. Raden van Toezicht blijken dan plotseling niet anders gekund te hebben en leden van Raden van Bestuur vertrekken met een riante regeling. De cliënt staat met lege handen en het maatschappelijk onheil is geschied.
