Tekenen bij het kruisje
Vorige maand vertelde ik over hoe je een rijke ervaring kunt meegeven aan je bestuurder. Zo kan je ervoor zorgen dat de bestuurder met andere ogen de vergadering uit komt dan diegene erin kwam. Nogal essentieel, de bestuurder heeft het altijd te druk en je moet dus zien op te vallen in de ontelbaar hoeveelheid afspraken die diegene op een dag heeft. Ben je daar niet zo goed in, dan kun je ook met een andere tactiek komen. Bijvoorbeeld door het voor de bestuurder zo makkelijk mogelijk te maken.
Ik werk op allerlei manieren samen met leiders en ik merk dat ik het spel daarin ook nog niet zo slim speel. Zo wilde ik laatst met een bestuurder van een revalidatiecentrum onderhandelen over de vergoeding voor een klus. Ik noemde een openingsbod, wat zij te hoog vond. In plaats van dat ik direct een lager tweede bod noemde, vroeg ik haar om een tegenbod. Ik dacht daarmee slim te zijn, maar we zijn nu twee weken verder en ik heb nog niets gehoord. Daarnaast schrijf ik als freelancer voor een regionale krant. Wanneer ik de hoofdredacteur vraag om eens mee te denken of wat ik bedacht heb hout snijdt, krijg ik of geen antwoord, of de bal direct teruggekaatst. De hoofdredacteur heeft maar één focus: de deadline van vanavond en een gevulde krant.
Wat ik maar wil zeggen: een bestuurder wil spijkers met koppen slaan. In zo’n drukke agenda zijn gesloten vragen veel makkelijker te beantwoorden dan open vragen. Daar kun je als cliëntenraad je voordeel mee doen. Neem het initiatief! Werk een plan tot in detail uit en presenteer dat aan de bestuurder. Vraag desnoods om een fiat om het plan zelf uit te kunnen voeren. De bestuurder heeft weliswaar het laatste woord. Maar waarover diegene het laatste woord heeft, dat bepaalt de cliëntenraad.
