Als voorzitter van een Centrale Cliëntenraad (CCR) maak ik mee hoe lastig het is om een goede rol te hebben in deze quarantaine tijd. Ter voorkoming van de verspreiding van het Corona-virus komen de vrijwilligers, naasten en cliëntenraden niet meer op de locaties.
De cliëntenraadleden die zelf bewoner/cliënt zijn, zijn een dankbare bron van informatie voor de andere leden. Hoe ervaren de bewoners het om geen bezoek te ontvangen? Hoe ervaren ze het om niet meer gezamenlijk te kunnen eten in het restaurant? En hoe vermaken ze zich nu de activiteiten zoals het wekelijkse muziek uur op locatie, zijn opgeschort?
Voor naasten is het ook een lastige tijd. Zij mogen niet naar binnen. Familieleden bellen soms met de verpleging of ze via de IPad met hun vader of moeder kunnen spreken. Anderen stellen hun bezoek uit, het zou teveel onrust geven. Of ze lezen in het zorgdossier hoe het met hun naaste gaat. In de media zien we vele voorbeelden van hoe naasten contact onderhouden met hun bewoner.
NCZ krijgt vragen van cliëntenraden hoe ze een waardevolle rol kunnen hebben in deze quarantaine tijd. De zorg heeft het druk. Er zijn geen vrijwilligers en het ziekteverzuim is hoger dan normaal, waardoor er minder ‘handen aan bed zijn’. En de leiding moet snel maatregelen nemen.
Vanaf het begin van de Corona crisis heeft de bestuurder mij als voorzitter van de CCR geïnformeerd over de maatregelen, besmettingen, gevolgen van de maatregelen en voorbereidingen voor bewoners die besmet zijn en eventueel aparte verpleegd dienen te worden, etc.
Wat is dan onze bijdrage als cliëntenraad?
De zorgorganisatie waar ik in de CCR zit, bestaat uit een CCR en 7 lokale cliëntenraden. We onderhouden contact met elkaar (telefonisch, mail, whatsapp). Vorige week hebben we onze eerste vergadering in quarantaine tijd via Conference call door laten gaan. Daardoor was het mogelijk om te delen waar leden tegenaan lopen en af te stemmen hoe we hiermee om willen gaan.
Uitgangspunt voor ons is dat we contact willen met de organisatie, maar hen niet voor de voeten willen lopen.
Wij hebben de volgende afspraken gemaakt:
- De lokale cliëntenraden bellen regelmatig met de manager van de locatie
- De voorzitter van de CCR belt wekelijks met de bestuurder. De bestuurder en managers geven aan waar ze mee te maken hebben en hoe de organisatie anticipeert op de problemen die er zijn en die verwacht worden. Ook het samenwerken met andere zorginstellingen in de omgeving komen aan de orde. Al met al wordt er een immense klus geklaard!
- We hebben via de website een brief aan de bewoners en hun naasten gestuurd en via intranet aan alle medewerkers en de leiding van de organisatie. Beide brieven waren ter ondersteuning bedoeld in deze lastige tijd.
- Vergaderen als CCR doen we digitaal, zolang we in quarantaine zijn.
- De lokale cliëntenraden houden onderling contact en met cliënten en hun naasten voor zover dat mogelijk is.
- Vanuit de organisatie gebeurt er van alles om bewoners door deze tijd heen te loodsen.
Dit is wat wij tot nu toe doen en zien als onze rol. Mocht er iets anders nodig zijn, dan kunnen we snel schakelen. Ik wens u allen veel sterkte en wijsheid in deze quarantaine tijd.
Hans Jonkman, voorzitter CCR Atlant
Ook wij hebben alleen digitaal vergaderd, intern. Nu nog maar 1 keer. Onze interne vergadering van 18 maart en die met de locatiemanager van 23 maart hebben we geannuleerd. Onze voorzitter wordt goed geinformeerd, en ook wij als CR door de manager. Voor nu is er 1 onderwerp waar de meeste aandacht aan gaat: Corona.
Toen duidelijk werd dat er 2 bewoners waren waarbij Corona is bevestigd, is er onmiddellijk actie ondernomen door de CR. Dat ik zelf mantelzorger ben, maakt inderdaad dat ik de vragen waar familie mee zit, snel en duidelijk kan verwoorden. Die zorgen zijn geuit en de locatiemanager kon daar direct op reageren. Naar tevredenheid van ons.
De CR heeft via de lokale nieuwsbrief berichten geplaatst om iedereen een hart onder de riem te steken. En de medewerkers te bedanken voor hun goede zorgen.
Dank voor uw reactie en veel sterkte!
vriendelijke groeten,
Marika Biacsics