Op een fundament kun je bouwen
Een onderhandeling tussen een cliëntenraad en een bestuurder/raad van bestuur kun je zien als een debat met verschillende standpunten. Zo schreef ik vorige maand dat je anders kunt denken over de inzet van een receptionist in het weekend. Zo’n discussie kun je op verschillende niveaus voeren. Het liefst voer je die op het niveau waar je het echt over wil hebben, namelijk of die bezuiniging er moet komen of niet. Dan moet je alleen wel je feiten en cijfers op orde hebben, en ook dezelfde definities hebben als de tegenpartij.
Laten we die discussie over al of geen receptionist in het weekend er nog eens bij pakken. De bestuurder wil daar het liefst op bezuinigen, want die beantwoordt vooral de telefoontjes en die zijn er niet zoveel in het weekend. Jullie als cliëntenraad zien daarentegen de bijdrage in de sociale veiligheid die zo’n ‘poortwachter’ met zich meebrengt. Dat is dus een verschil in inzicht in wat de functie van een receptionist is. Als je daar niet eerst een discussie over voert, dan kun je praten over al of niet bezuinigen op de receptie tot je een ons weegt, maar dan kom je nooit dichter bij elkaar.
Daarom is het belangrijk om als cliëntenraad je kennis op orde te hebben. Denk je bijvoorbeeld dat je ergens adviesrecht over hebt in plaats van instemmingsrecht, dan verlies je kostbare tijd die je liever besteedt aan dingen waar je wél wat over te zeggen hebt. Het wordt helemaal zonde als je in een debat verzeild raakt over of je ergens nou wel of niet adviesrecht over hebt.
Dus als je de volgende keer met de bestuurder in gesprek gaat, neem dan even de tijd om alle cijfers en wetten die te maken hebben met de te bespreken onderwerpen nog eens door te nemen. En vraag ook eens als je merkt dat een discussie stroef verloopt: waar hebben we het eigenlijk over? Soms moet je een stapje terug om twee stappen vooruit te komen.
