Column Marika Biacsics: De client kan de zorg niet verlaten

Bron: Zorgvisie

De administratieve lastendruk in de zorg is zo hoog dat het werkplezier van zorgmedewerkers eronder lijdt, schrijft Marika Biacsics, directeur-bestuurder van NCZ, in haar column voor de Zorgvisie special over personeel. “Zij verlaten daardoor zelfs de zorg. De overgebleven collega’s blijven achter met een nóg hogere lastendruk.”

Inmiddels zijn er overheidsprogramma’s ingezet zoals Ontregel de zorg en De Juiste Zorg op de Juiste Plek om de lastendruk te verminderen. Patiënten en cliënten merken hier echter weinig tot niets. Integendeel. De signalen die ik krijg en de gesprekken die ik voer met cliënten en cliëntenraden zeggen genoeg. Bijna iedereen die ik spreek, waaronder ook mensen buiten de zorg, loopt tegen de regeldruk in de zorg aan.

Als voorbeeld een jonge vrouw van 35 jaar die hulp zoekt voor gedragsproblemen bij haar kind. Ze begint bij de huisarts die haar doorverwijst naar de gemeente. Na lang zoeken vindt ze het juiste loket en de juiste procedure. Na een wachttijd van maanden kan eindelijk de behandeling beginnen. Die bestaat uit een x-aantal sessies bij een kinderpsycholoog, binnen een bepaalde termijn. Als blijkt dat de sessies niet voldoende zijn, moet uiterlijk twee weken voor de termijn verloopt een vervolg worden aangevraagd, onderbouwd door alle betrokkenen. Maar, met zomervakanties van zowel de psycholoog als de vrouw wordt die deadline gemist. Er kan geen vervolg worden aangevraagd. De hele procedure moet vanaf het begin worden gestart.

Of de zelfstandig wonende dame van 88. Zij is erg slecht ter been en gebruikt ’s nachts incontinentiemateriaal. Niet omdat ze incontinent is, maar omdat ze haar bed niet uit kan. Dat is geen pretje; in een luier moeten plassen zonder incontinent te zijn. Nog vervelender is het als de luier niet voldoende urine aankan en jij en je bed nat worden. Maar, na lang zoeken, veel uitproberen en vooral veel overleggen met de huisarts, de ouderenspecialist, de mantelzorgers, de leverancier van hulpmiddelen en de zorgverzekeraar, is er toch incontinentiemateriaal gevonden die niet losschiet en voldoende absorbeert. Dan blijkt dat de leverancier veel verschillende medewerkers heeft die allemaal over iedereen gaan. Ze vergeten vaak het cliëntendossier te vullen en/of te lezen. Met goede bedoelingen, maar doorgaans door financieel beleid ingegeven, sturen ze toch weer een goedkopere variant incontinentiemateriaal. Dan heeft mevrouw weer het probleem: een nat bed. Dat natte bed wordt overigens ‘illegaal’ verschoond door thuiszorgmedewerkers, dat soort dingen mogen zij officieel niet doen.

Het zijn zomaar wat voorbeelden uit het alledaagse leven. Frustrerend voor zowel zorgmedewerkers als cliënten. Maar, waar de medewerker de zorg kan verlaten als het te dol wordt, gaat dat voor de cliënt helaas niet op.

Misschien ook interessant voor u

Zorg op Zaterdag diepte interview met Marika Biacsics

Interview met Marika Biacsics t.b.v. Symposium 3G op 17 mei 2022